.

فرامرز اصلاني - پرستو هاي خسته


ای !
پرستوهای خسته
که غبار هر سفر
به بالهایتون نشسته
آیا !؟
هنوز هم می گذرید
ز شهری که زمونه
برویم دراشا بسته

آهای !
کبوتر های غمگین !
که نیرنگ آسمون
کرده بالاتونا سنگین
آیا !؟
هنوز هم می نشینید
به بامی که زمونه
سرنگون کرده به پایین ...

من !
همیشه دلم می خواست چراغونی
به جز
اشکم نیومد به مهمونی .....

دل !
سراپرده ی غمهای زمونه ست
پرستوی تنم بی آشیونه ست

ای !
کوچه های دماوند
که کودکی های من
از شما خاطره ها دارند
آیا
هنوز هم می گسترید
به دشتی که برایم
در آن خاطره ها می کارند ......